Jestem związany z Uniwersytetem Wrocławskim od niemal 40 lat, najpierw jako student, potem doktorant i pracownik naukowo-dydaktyczny wszystkich szczebli. Uczę, prowadzę badania, od lat kieruję Katedrą Judaistyki. Współtworzyłem ważne rozwiązania instytucjonalne na UWr i poza nim (ostatnio Centrum Humanistyki Cyfrowej), reprezentowałem naszą uczelnię w krajowych i międzynarodowych gremiach. Mimo to – w związku z niesprawowaniem funkcji w centralnej administracji uczelnianej – moja kandydatura może niektórym wydawać się nieoczywista. Dlatego pokrótce przedstawię swoją drogę do kandydowania.
Doświadczenie naukowe
Po polonistycznym magisterium (1991) i hebraistycznym doktoracie w Studium Śląskoznawczym (1995) uzyskałem historyczną habilitację (2003) i profesurę (2010). Interdyscyplinarność moich badań sięga jednak dalej: poza historią społeczną i literaturoznawstwem prowadzę badania z obszaru historii kultury, geografii historycznej i socjologii religii. To przekraczanie granic pozwala mi – jak sądzę – lepiej rozumieć uniwersytet w jego badawczej złożoności i pomogło osiągnąć miejsce, w którym jestem dziś: wydaję autorskie monografie w najważniejszych globalnych wydawnictwach akademickich (m.in. Princeton, Oxford, Liverpool; dotychczas 12 monografii), publikuję w najlepszych pismach z mojej dyscypliny, jedno z nich redaguję. Za osiągnięcia naukowe uzyskałem m.in. nagrodę Jana Karskiego i Poli Nirenskiej (2011), National Jewish Book Award (2019), nagrodę specjalną “Polityki” (2020), Irena Sendler Memorial Award (2023), kilkakrotnie nagrody premiera. Mój atlas chasydyzmu trafił na listę najlepszych książek roku 2018 „Financial Times”. Prowadziłem ponad 20 krajowych i międzynarodowych grantów. Jestem członkiem Academia Europaea i Polskiej Akademii Nauk. Wypromowałem 5 doktorów (i dwoje doktorów honorowych, Moshe Rosmana i Olgę Tokarczuk).
Wiem, jak funkcjonuje globalna nauka i co możemy zrobić, by czerpiąc z sukcesów naszych uczonych zbliżyć się jako Uniwersytet do tych najlepszych. Chciałbym tej wiedzy użyć.
Współpraca międzynarodowa
W sumie spędziłem ok. 8 lat poza Wrocławiem na uczelniach od Stanów Zjednoczonych i Kanady, przez Niemcy i Izrael po Chiny i Australię. Byłem m.in. stypendystą dwóch instytutów studiów zaawansowanych (Penn i Uniwersytet Hebrajski), gościnnie wykładałem na ok. 40 uniwersytetach od Stanforda, przez Columbię, Penn, Albertę, Toronto, Oxford, NYU, UCL, CEU, po Kapsztad i Uniwersytet Monasha w Melbourne. Wykładałem też w Bibliotece Kongresu USA, Sejmie RP, czy muzeach Norwegii, Czech, RPA, USA, Izraela i Polski. Pomagałem tworzyć programy judaistyczne na Uniwersytecie Karola w Pradze, a ostatnio Uniwersytecie Alberty. Napisałem ponad 40 recenzji doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich w większości dla uczelni zagranicznych, m.in. uniwersytetów Stanforda, Brown, Hebrajskiego, Telawiwskiego, Ben-Guriona, Bar Ilan. Dłuższym pobytom w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i Chinach – a także wspólnym projektom, publikacjom i innym formom współpracy naukowej – zawdzięczam intensywne kontakty międzynarodowe i dobrą orientację w organizacji i sposobach funkcjonowania tych uczelni. Uniwersytet Wrocławski może nie tylko wykorzystać niektóre z tych rozwiązań, ale też nawiązać z tymi uczelniami bliską współpracę.
Kompetencje organizacyjne
Katedra Judaistyki rozpoczynała 30 lat temu jako jednoosobowa pracownia w ramach Instytutu Filologii Polskiej. Dzięki wsparciu licznych osób, konsekwentnie budowanemu zespołowi i wielkiemu wysiłkowi organizacyjnemu całego zespołu, jest to dziś jedna z najlepszych judaistyk w Europie, atrakcyjna dydaktycznie, naukowo, a nawet lokalowo. W sytuacji globalnego kryzysu humanistyki lubię żartować, że jesteśmy najszybciej rosnącą humanistyczną katedrą w kosmosie. 15-osobowy zespół prowadzi dziś judaistyczne studia licencjackie i magisterskie, kształci doktorantów, prowadzi projekty badawcze (w tej chwili 11), publikacje zajmują istotne miejsce w międzynarodowym obiegu naukowym, a konferencje przyciągają wybitnych badaczy z całego świata i wspierają intensywną wymianę naukową. Dzięki darczyńcom i pomocy wydziału (który sfinansował drugą połowę remontu) siedziba Katedry jest jedną z najlepiej wyremontowanych i sensownie urządzonych przestrzeni Uniwersytetu, tętniącą życiem naukowym, dydaktycznym, kulturalnym i społecznym. Ci, którzy byli, wiedzą. Tych, którzy jeszcze nie widzieli, zapraszam.
Wyzwaniem organizacyjnie dużo większym niż Katedra Judaistyki było Muzeum Polin, z którym współpracuję od 2000 roku, najpierw jako konsultant i historyk odpowiedzialny za galerię XIX wieku, a w końcu jako główny historyk. W tej roli koordynowałem pracę dużego ponad 100-osobowego zespołu przygotowującego wystawę główną, prowadziłem działania fundrasingowe, organizowałem pracę historyków i projektantów w czterech krajach na trzech kontynentach. Warta ponad 130 mln zł wystawa główna powstała w całości z darowizn, w których pozyskiwaniu uczestniczyłem. Z muzeum współpracuję do dziś, obecnie jako członek Komisji Historycznej.
Doświadczenia wyniesione z tych instytucji okazują się przydatne w moich codziennych działaniach na forum różnych gremiów uczelnianych i mogą pomóc w zarządzaniu całym uniwersytetem, oczywiście z uwzględnieniem specyfiki i różnicy skali tych instytucji.
Kompetencje społeczne
Sukces Polin i Katedry Judaistyki to w dużej mierze osiągnięcie dobrze współpracującego zespołu, kultywującego to, co w jego członkach najlepsze, budującego wzajemne zrozumienie i przyjazne warunki rozwoju. Jak sądzę, mój wkład w sukces obu tych instytucji to właśnie umiejętność pracy w zespole, z ludźmi i dla ludzi, oraz otwartość na innych. Dzięki temu potrafię współpracować z bardzo różnymi osobami i instytucjami, od szkół, fundacji i samorządów, po artystów, naukowców i przedsiębiorców. Wierzę, że to samo jest możliwe w większej skali Uniwersytetu Wrocławskiego i że właśnie tego UWr potrzebuje.
W końcu, mam wielką nadzieję, że zespół doświadczonych pracowników naszego Uniwersytetu, który przekonał mnie do kandydowania, miał rację. Tak szerokie wsparcie jest dla mnie ważne. A życzliwość wielu osób, które w trakcie spotkań dzielą się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami, a później współpracują w wypracowywaniu nowych rozwiązań programowych, przekonuje mnie, że możemy wspólnie pracować na rzecz lepszego uniwersytetu. Jako wspólnota akademicka to potrafimy najlepiej.
CV tutaj: https://judaistyka.uni.wroc.pl/katedra-judaistyki/zespol/pracownicy/marcin-wodzinski/